Napoleon Bonaparte powiedział, że "polityka to gra pozorów". Dobry polityk to dobry gracz obracający się w świecie pozorów, kłamstw, pieniędzy i własnych ambicji. Byłby dobry, gdyby rzeczywiście służył (-> tu podwójne podkreślenie) społeczeństwu, ale czy ktoś wierzy w krasnoludki?

Napoleon Bonaparte powiedział, że "polityka to gra pozorów". Dobry polityk to dobry gracz obracający się w świecie pozorów, kłamstw, pieniędzy i własnych ambicji. Byłby dobry, gdyby rzeczywiście służył (-> tu podwójne podkreślenie) społeczeństwu, ale czy ktoś wierzy w krasnoludki?

Według mnie dobry polityk to taki, dla którego najważniejsze jest dobro narodu, a nie interes własny. Ma łeb na karku i masę empatii w sobie. Ponadto, swój urząd traktuje jako powołanie i nie bierze za to pieniędzy; słowem: ma swoją pracę, a zasiada na danym stanowisku za darmo sprawując urząd, który jest dla niego zaszczytem, a nie główną formą zarobku...

Według mnie dobry polityk to taki, dla którego najważniejsze jest dobro narodu, a nie interes własny. Ma łeb na karku i masę empatii w sobie. Ponadto, swój urząd traktuje jako powołanie i nie bierze za to pieniędzy; słowem: ma swoją pracę, a zasiada na danym stanowisku za darmo sprawując urząd, który jest dla niego zaszczytem, a nie główną formą zarobku...

Matka bliźniaków co ma podzielić sprawiedliwie jednego lizaka, ojciec rodziny co ze swej wypłaty minimalnej ma utrzymać dom i całą rodzinę nie dać się oszukać, nie poddać się w walce z niedostatkiem, synowa która radzi sobie w dyskusji w której uczestnikami są zwaśnieni teściowie, nauczycielka która chce zmotywować starające się dziecko w nauce a nie łamiąca zasad właściwej oceny... to są najbliższe przykłady dobrego polityka, czy ci politycy z parlamentu i szaleństwa wyborczego chociaż trochę tej mądrości od zwykłych ludzi potrafią zaczerpnąć?
bardzo bym chciała, żeby ci co rządzą naszym życiem trochę bliżej byli życia i wiedzieli jak przeżyć babci emerytce, która ledwie co ma z emerytury na mieszkanie, leki nie wszystkie daje rady wykupić, bo na jedzenie może zabraknąć, a jutro dzień babci i chciałaby jakiegoś wafelka kupić dla wnuczka co wpadnie z życzeniami...

Matka bliźniaków co ma podzielić sprawiedliwie jednego lizaka, ojciec rodziny co ze swej wypłaty minimalnej ma utrzymać dom i całą rodzinę nie dać się oszukać, nie poddać się w walce z niedostatkiem, synowa która radzi sobie w dyskusji w której uczestnikami są zwaśnieni teściowie, nauczycielka która chce zmotywować starające się dziecko w nauce a nie łamiąca zasad właściwej...

Moim zdaniem "dobrych polityków" - "dobrych" w rozumieniu całego społeczeństwa - nigdy nie będzie. Bo my przecież sami ich produkujemy. I jesteśmy ciągle niezadowoleni. Są jednymi z nas i przez nas wybierani - jak się okazuje, zawsze źle. Może znalazłoby się kilku "niezłych" - jednak "niezły" dla jednego, będzie "najgorszym z możliwych" dla dziesięciu innych.
Niby można ich oceniać z perspektywy lat, zwracając uwagę na to, ile zrobili dla kraju globalnie, ile dla przeciętnych obywateli. Ale zawsze będzie to ocena części społeczeństwa. To tak jak z jedzeniem - smaczne dla jednego, dla drugiego - nie do przełknięcia.

Moim zdaniem "dobrych polityków" - "dobrych" w rozumieniu całego społeczeństwa - nigdy nie będzie. Bo my przecież sami ich produkujemy. I jesteśmy ciągle niezadowoleni. Są jednymi z nas i przez nas wybierani - jak się okazuje, zawsze źle. Może znalazłoby się kilku "niezłych" - jednak "niezły" dla jednego, będzie "najgorszym z możliwych" dla dziesięciu innych.
Niby można ich...

Dobry polityk to oksymoron.

Dobry polityk to oksymoron.

Powinien znać język kraju, który reprezentuje w sposób rodaków niezawstydzający i niekompromitujący.

Powinien znać język kraju, który reprezentuje w sposób rodaków niezawstydzający i niekompromitujący.

Polityk. Dobry, ale w tym, co robi i co jest w stanie osiągnąć. Nie dobry, jako przeciwieństwo zła. Jestem przekonana, że aby wejść w politykę i się w niej utrzymać trzeba choć minimalnie otrzeć się o tę złą stronę, o ile nie całkowicie zostać przez nią pochłoniętym.
Dobry polityk zdecydowanie ma wiele znajomości wśród przeróżnych ludzi. Ma też konkretną wizję i swego rodzaju misję do spełnienia. Wszystkich nigdy nie zadowolisz, ale on potrafi odnaleźć złoty środek. Wybrać najmniejsze zło i pomóc większości. Dobry polityk to też ktoś, kto myśli przyszłościowo. Wiele reform i zmian da wyniki dopiero po wielu latach i przez to wielu „złych” polityków ma je gdzieś, póki teraz jest im dobrze.

Polityk. Dobry, ale w tym, co robi i co jest w stanie osiągnąć. Nie dobry, jako przeciwieństwo zła. Jestem przekonana, że aby wejść w politykę i się w niej utrzymać trzeba choć minimalnie otrzeć się o tę złą stronę, o ile nie całkowicie zostać przez nią pochłoniętym.
Dobry polityk zdecydowanie ma wiele znajomości wśród przeróżnych ludzi. Ma też konkretną wizję i swego...

Historia ukazała nam wielu dobrych polityków – Cezar, Roosevelt czy Piotr Wielki. Niestety, dobry polityk nie może być „ludzki”. Aby osiągać polityczne sukcesy musi być bezwzględny, nie liczyć się z pojedynczymi ludźmi, znaczenie dla niego może mieć tylko tłum, który wykazuje jakąś siłę i może być zagrożeniem. Dobry polityk wykorzysta wszystko do swojego celu, rozwinie swój kraj, jednak nie dla dobra poszczególnych obywateli, liczą się masy. Dobry polityk potrafi zmieniać twarz jak najlepszy aktor. Potrafi obiecywać, a później nie spełniać swoich obietnic w taki sposób, aby społeczeństwo nawet tego nie zauważyło. Walczy o swoje i manipuluje ludźmi, sprawia wrażenie, że nie kontroluje nic, tak naprawdę kontrolując każdy aspekt życia swoich obywateli. Polityk powinien być sympatyczny tylko na zewnątrz – w myślach wciąż musi knuć, analizować sytuację wokół siebie, wynajdywać potencjalnych przyjaciół i atakować potencjalnych wrogów. Życie dobrego polityka to ciągła walka, jednak jeśli uda mu się ją wygrać, osiągnie potęgę jak wymienieni przeze mnie historyczni wodzowie. Cezar był wielkim dowódcą, ale był też bezwzględny i okrutny. Roosevelt działał dla dobra USA, jednak nie próbował nawet podjąć działań, aby uratować europejskich Żydów. Piotr Wielki zaś doprowadził Rosję do potęgi, przypłacając to jednakże życiem wielu swoich poddanych. Polityka to brudna gra, w której nigdy nie obędzie się bez ofiar.

Historia ukazała nam wielu dobrych polityków – Cezar, Roosevelt czy Piotr Wielki. Niestety, dobry polityk nie może być „ludzki”. Aby osiągać polityczne sukcesy musi być bezwzględny, nie liczyć się z pojedynczymi ludźmi, znaczenie dla niego może mieć tylko tłum, który wykazuje jakąś siłę i może być zagrożeniem. Dobry polityk wykorzysta wszystko do swojego celu, rozwinie swój...

To wszystko zależy, jak zdefiniujemy słowo "dobry". Posługując się słownikiem języka polskiego:
1) dobry jako "zgodny z zasadami moralnymi", "szlachetny, życzliwy" - to jak zauważyli już przedmówcy, o takiego człowieka bardzo ciężko. Raz ze na szczyt trzeba się wdrapać - a po drodze spotyka się wielu chętnych na to samo stanowisko, a że władza kusi, niejeden zada konkurentom ciosy poniżej pasa. Człowiek szlachetny i życzliwy w takiej sytuacji odpuści, jeśli nie - przestaje być szlachetny i życzliwy. A nawet, przy utopijnym założeniu, że wdrapie się na szczyt mimo to, jest więcej niż prawdopodobne, iż własna potęga uderzy mu do głowy.
2) Idąc dalej - dobry jako "starannie wykonujący swoje obowiązki" - tu już może istnieć taki ktoś, choć patrząc na naszą scenę polityczną, ciężko się takiego doszukać. Przede wszystkim taki człowiek musi zawsze pamiętać, iż naród wybrał go po to, by mu służył, a nie by mieć komu składać hołdy. Do tego powinien posiadać zdolności krasomówcze, dobrą znajomość mocnych i słabych stron przeciwników, a i stronników także. Być przebiegły i bezwzględny, kiedy to konieczne, a przy innych okazjach czarujący. Znać zasady dyplomacji i się do nich stosować. Jednym słowem, być mężem stanu godnym tego miana. :)

To wszystko zależy, jak zdefiniujemy słowo "dobry". Posługując się słownikiem języka polskiego:
1) dobry jako "zgodny z zasadami moralnymi", "szlachetny, życzliwy" - to jak zauważyli już przedmówcy, o takiego człowieka bardzo ciężko. Raz ze na szczyt trzeba się wdrapać - a po drodze spotyka się wielu chętnych na to samo stanowisko, a że władza kusi, niejeden zada...